ده خودروی برتر اسپرت آمریکایی دهه ۸۰

دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی برای خودروهای اسپرت آمریکایی یک دوره‌ی تغییر و تحول بود. خودروهای عضلانی کلاسیک دیگر از لحاظ عملکرد قوی‌ترین خودروی آمریکا نبودند. در این دوره هاچ بک‌های سطح بالا، سدان های اسپرت و حتی کوپه‌های موتور وسط در کنار خودروهای عضلانی فروش خوبی داشتند.

اگرچه به نظر بسیاری از افراد این دهه یک دوره‌ی رکود برای خودروهای سطح بالای آمریکایی محسوب می‌شود اما در این میان چند خودروی ارزشمند هم تولید شده‌اند که قابلیت رقابت با بهترین خودروهای اروپا و آسیا را داشته باشند. انتخاب تنها ده خودرو از میان خودروهای زیادی که در این ده سال تولید شد کار سختی بود و همین محدودیت باعث شد که نتوانیم خودروهای خاطره‌انگیزی مثل دلورین DMC-12، داج شلبی داکوتا، پونتیاک گرند پریکس مک لارن توربو، کرایسلر کانکوئست و مرکور XR4Ti بدشانس را در لیست قرار دهیم. در ادامه لیست ده خودروی برتر اسپرت آمریکایی دهه‌ی هشتاد میلادی را مرور می‌کنیم. شما فکر می‌کنید که چه خودروهایی استحقاق حضور در لیست را داشته‌اند؟

۱۰٫ فورد تاندربرد سوپر کوپه سال ۱۹۸۹
در سال ۱۹۸۹ دهمین نسل تاندربرد وارد بازار شد. این نسل بدنه‌ی آئرودینامیک تر و فاصله محوری طویل‌تری داشت. نسل قبلی این خودرو که توربو کوپه نامیده می‌شد از رده خارج و مدل عملکردی سوپر کوپه جایگزین آن شد.

۱۹۸۹ Ford Thunderbird Super Coupe

همان‌طور که از نام این خودرو مشخص است سوپر کوپه از پیشرانه‌ی ۳٫۸ لیتری هشت سیلندر سوپرشارژر قدرت می‌گرفت و ۲۱۰ اسب بخار نیرو و ۴۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این خودرو علاوه بر موتور قدرتمند از تجهیزات پیشرفته‌ای بهره می‌برد. دیفرانسیل عقب لغزش محدود، ترمزهای ضد قفل، پکیج رکاب، سیستم تعلیق سفت‌تر و آپشن گیربکس دستی پنج سرعته نمونه‌هایی از تجهیزات این خودرو بودند.

۹٫ داج دایتونا شلبی Z سال ۱۹۸۷
داج دایتونا یک خودروی هاچ بک کامپکت بود که در سال ۱۹۸۴ معرفی شد. این خودرو همیشه با آپشن توربوشارژ عرضه می‌شد اما در سال ۱۹۸۷ دایتونا قدم بعدی را برداشت. دایتونای سال ۱۹۸۷ که شلبی Z نامیده می‌شد قدرتش را از موتوری ۲٫۲ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ می‌گرفت و می‌توانست ۱۷۴ اسب بخار نیرو و ۲۷۱ نیوتن متر گشتاور تولید کند.

۱۹۸۷ Dodge Daytona Shelby Z

این میزان نیرو برای دایتونا هاچ بک سبک‌وزن بسیار شگفت‌انگیز بود و باعث شده بود که این خودرو یک خودروی سطح بالا باشد. داج برای تطبیق پیشرانه جدید با بدنه‌ی این خودرو سیستم تعلیق این خودرو را هم ارتقا داد.

۸٫ شورولت کامارو IROC-Z سال ۱۹۸۹
دهه‌ی ۱۹۸۰ برای شورولت کامارو یک دهه‌ی خوب نبود. قدرت کمتر تولیدشده از پیشرانه‌ی بزرگ‌تر ۵٫۷ لیتر هشت سیلندر که با گیربکس اتوماتیک محدود شده بود این خودرو را کمی از تب‌وتاب انداخت.

۱۹۸۹ Chevrolet Camaro IROC-Z

اما در سال ۱۹۸۹ مدل IROC-Z تبدیل به یک خودروی عملکردی شد. این خودرو با تولید ۲۳۰ اسب بخار نیرو از پیشرانه‌ی هشت سیلندر ۵٫۰ لیتری و مهم‌تر از آن گیربکس پنج سرعته دستی جان تازه‌ای گرفت. این کامارو همچنین با ترکیب اکسل عقب سطح بالا و آپشن مسابقه‌ای کد ۱LE تبدیل به یک جنگجوی مسابقه‌ای شد.

۷٫ فورد تاروس SHO سال
به نظر می‌رسد که یک سدان خانوادگی جایی در لیست نداشته باشد اما فورد تاروس SHO سال ۱۹۸۹ گرگی در لباس بره است. زیر کاپوت این خودرو پیشرانه‌ی شش سیلندر ۳٫۰ لیتری قرار گرفته است که ماکزیمم قدرت آن در گردش ۷۰۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌شود. این خودرو با پیشرانه شش سیلندرش می‌تواند ۲۲۰ اسب بخار نیرو و ۲۷۱ نیوتن متر گشتاور تولید کند.

۱۹۸۹ Ford Taurus SHO

فورد تنها گیربکس پنج سرعته دستی را برای این خودرو در نظر گرفته بود. مدل SHO به لطف طراحی بدنه‌ی تهاجمی‌تر از مدل معمولی تاروس متمایز می‌شود. بسیاری از مردم تاروس SHO سال ۱۹۸۹ را با سدان های اسپرت اروپایی آن دوره برابر می‌دانستند.

۶٫ داج شلبی اومنی GLHS سال ۱۹۸۶
درست مثل داج دایتونا، کارول شلبی در دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی بر روی ساب کامپکت اومنی کار کرد. نتیجه‌ی تلاش شلبی یک خودروی هاچ بک سطح بالا بود که از بسیاری جهات بهتر از بعضی خودروهای اسپرت قوی و گران‌قیمت بود.

۱۹۸۶ Dodge Shelby Omni GLHS

شلبی اومنی GLHS قدرتش را از پیشرانه چهار سیلندر ۲٫۲ لیتری توربوشارژ می‌گرفت و در سال ۱۹۸۶ می‌توانست ۱۷۵ اسب بخار نیرو و ۲۳۷ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این قدرت تولیدی برای یک خودروی ۹۹۹ کیلوگرمی بسیار شگفت‌انگیز بود و GLHS با این موتور واقعاً مثل یک موشک سریع بود.

۵٫ پونتیاک فیرو GT سال ۱۹۸۸
فیرو GT سال ۱۹۸۸ میلادی آخرین نسل از این خودرو بود اما پونتیاک از این خودرو سرسری نگذشت و آخرین مدل این خودرو را بهتر از قبل تولید کرد. تمام فیروهای سال ۱۹۸۸ سیستم تعلیق کاملاً جدیدی دریافت کردند. این سیستم تعلیق جدید باعث بهبود هندلینگ و کنترل رانندگی در این خودرو شد. ترمزها و فرمانپذیری این خودرو هم مثل پیشرانه ارتقا پیدا کرد.

۱۹۸۸ Pontiac Fiero GT

فیرو GT با موتور شش سیلندر ۲٫۸ لیتری‌اش تنها ۱۴۰ اسب بخار نیرو و ۲۳۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد اما همین میزان نیرو و سیستم تعلیق جدید برای این خودروی موتور وسط ۱۲۷۱ کیلوگرمی کافی بود تا رانندگی با آن شگفت‌انگیز باشد.

۴٫ شورولت کوروت سال ۱۹۸۹
درست مثل کامارو، کوروت هم در دهه‌ی ۸۰ میلادی سال‌های سیاهی را سپری می‌کرد. با این وجودی این خودرو یکی از بهترین خودروهای سطح بالای این دهه بود.

۱۹۸۹ Chevrolet Corvette

در سال ۱۹۸۹ شورولت گیربکس شش سرعته دستی مناسبی را جایگزین گیربکس ۴+۳ قدیمی‌ کرد. گیربکس جدید این خودرو با پیشرانه هشت سیلندر ۵٫۷ لیتری جفت می‌شد و ۲۴۵ اسب بخار نیرو و ۴۶۷ نیوتن متر گشتاور تولیدی این خودرو را به‌خوبی به چرخ‌ها منتقل می‌کرد. ساختار مناسب گیربکس جدید باعث عملکرد و هندلینگ بهتری در این خودرو شد.

۳٫ پونتیاک توربو ترنس ای‌ام سال ۱۹۸۹
شاید باورش سخت باشد اما در سال ۱۹۸۹ سریع‌ترین خودروی اسپرت آمریکایی نه یک کوروت بلکه پونتیاک ترنس ای‌ام بود. این خودرو که توربو ترنس ای‌ام نامیده می‌شد یک خودروی سطح بالا بود که پیشرانه‌ی هشت سیلندر ۳٫۸ لیتری توربوشارژ بیوک را به عاریه گرفته بود. قدرت تولیدی این خودرو به ۲۵۰ اسب بخار نیرو و ۴۶۱ نیوتن متر گشتاور می‌رسید اما بسیاری این آمار و ارقام را دست‌کم می‌گرفتند.

۱۹۸۹ Pontiac Turbo Trans Am

این خودرو در مدل‌های کوپه و T-top به تولید می‌رسید و تنها نقطه ضعفی که در این خودرو به چشم می‌خورد این واقعیت بود که توربو ترنس ای‌ام تنها با گیربکس چهار سرعته اتوماتیک عرضه می‌شد. شاید بتوان گفت گیربکس اتوماتیک به‌واقع لذت رانندگی با چنین خودروی اسپرت خارق‌العاده‌ای را از راننده می‌گرفت.

۲٫ فورد ماستنگ GT سال ۱۹۸۷
فورد ماستنگ سال ۸۷ میلادی طراحی بدنه‌ای به شکل روباه داشت و اگر قرار باشد خودروهای عملکردی آمریکایی در این دهه را به تصویر بکشیم حتماً نمونه‌ای از پوستر این خودرو را به نمایش می‌گذاریم. درواقع به نظر می‌رسد که هر کس که در آمریکا طرفدار خودرو بوده یا این خودرو را داشته یا کسی را می‌شناخته که این خودرو رانده باشد. این ماستنگ در طول سال‌ها با پیشرانه‌های متفاوتی وارد بازار شد و بیشتر مردم بهترین فورد ماستنگ دهه‌ی هشتاد میلادی را با پیشرانه چهار سیلندر توربوشارژ SVO به یاد دارند.

۱۹۸۷ Ford Mustang GT

البته ما با این نظر موافق نیستیم چراکه یک فورد ماستنگ با یک پیشرانه‌ی هشت سیلندر شناخته می‌شود و نمونه‌ی مورد علاقه‌ی ما مدل ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۹ بود که با بدنه‌ای روباه شکل به تولید رسید. در سال ۱۹۸۷ ماستنگ با فیس لیفت آئرو و ارتقا پیشرانه به یک موتور ۴٫۹ لیتری هشت سیلندر به بازار عرضه شد. این خودرو با تولید ۲۲۵ اسب بخار نیرو و ۴۰۶ نیوتن متر گشتاور خودروی قدرتمندی محسوب می‌شد اما هنوز به‌اندازه‌ی توربو ترنس ای‌ام قدرتمند نبود. البته ماستنگ هشت سیلندر برخلاف مدل ویژه‌ی پونتیاک از گیربکس دستی بهره می‌برد.

۱٫ بیوک GNX سال ۱۹۸۷
شاید بیوک GNX سریع‌ترین و جذاب‌ترین نبود و یا بهترین خودروی آمریکایی دهه‌ی هشتاد میلادی از نظر هندلینگ نبود اما این خودرو به‌واقع سرسخت‌ترین و قابل‌بحث‌ترین کاراکتر این دهه بود. بیوک GNX با وجهه‌ای تاریک و ظاهری شرور با طراحی متین و آرام معمول بیوک کاملاً در تضاد بود.

۱۹۸۷ Buick GNX

زیر کاپوت این خودرو پیشرانه‌ی شش سیلندر ۳٫۸ لیتری توربوشارژ قرار داشت که ۲۷۶ اسب بخار نیرو و ۴۸۸ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. پیشرانه‌ی این خودرو همان پیشرانه‌ی پونتیاک توربو ترنس ای‌ام بود و به همین خاطر بسیاری این پیشرانه و قابلیت‌های آن را دست‌کم می‌گرفتند.
با تلاش‌های مهندسان بیوک، GNX همچنین یک خودروی چالاک با هندلینگ بالانس شده بود که قدرت را به‌خوبی به چرخ‌ها منتقل می‌کرد و به‌راحتی از پس پیچ‌های تند برمی‌آمد. متأسفانه این خودرو هم مثل توربو ترنس ای‌ام تنها با گیربکس اتوماتیک چهار سرعته به تولید می‌رسید.

منبع: autoguide