امروزه سیستم های کمکی فرمان، رانندگی را بسیار راحت تر کرده است. «سیستم کمکی فرمان» به مجموعه ای از قطعاتی گفته می شود که در هنگام چرخاندن فرمان به یاری راننده آمده و بخشی از نیروی مورد نیاز را تامین میکند. این سیستم ها می توانند هیدرولیکی یا برقی باشند اما سیستم فرمان هیدرولیک بسیار رایج تر است.
این بخش اتومبیل از یک پمپ هیدرولیک، جعبه فرمان مجهز به جک هیدرولیک، روغن، مخزن و لوله های رابط تشکیل می شود. با چرخاندن فرمان، روغنی که توسط پمپ تحت فشار قرار گرفته وارد جک هیدرولیکی جعبه فرمان شده و زاویه چرخ ها را تغییر می دهد. پمپ توسط تسمه، نیروی خود را از موتور اتومبیل می گیرد، لذا زمانی که خودرو خاموش است سیستم کمکی هیدرولیک کار نمی کند و فرمان خیلی سفت تر است.
چرخاندن فرمان تا انتها، پمپ هیدرولیک را به شدت تحت فشار قرار میدهد و این فشار میتواند به اجزای داخلی و آببندیهای آن آسیب برساند ضمن آنکه ثابت نگهداشتن فرمان در این وضعیت، باعث گرم شدن روغن هیدرولیک و مستهلک شدن قطعات میشود. به همین دلیل هیچگاه نباید فرمان را برای زمان طولانی (بیشتر از یک دقیقه) در این وضعیت نگاهداشت.
اگر در حالت درجا نیاز است فرمان را بچرخانیم، بهتر است کمی گاز داده تا ضمن افزایش دور موتور، فشار روغن بیشتری توسط پمپ تولید شود و از اعمال فشار بیش از حد به پمپ و سایر قسمتها جلوگیری گردد.
راننده می بایست روغن هیدرولیک را همانند روغن موتور و روغن ترمز و سایر مایعات خودرو به صورت دوره ای بازدید نماید. بهتر است قبل از بازدید چند دقیقه ای موتور کار کند تا روغن در تمامی قسمتها گردش نماید و پس از خاموش کردن موتور، سطح روغن بررسی شود.
کمبود روغن نشان از نشتی دارد که استهلاک سیستم هیدرولیک و سفت شدن فرمان را به دنبال خواهد داشت. از طرفی رنگ روغن نیز می تواند بیانگر کیفیت آن باشد؛ روغن نو معمولاً رنگ روشن و شفافی دارد. اگر چند قطره روغن را روی یک دستمال سفید بریزید، بهتر می توان در مورد رنگ و وجود ناخالصی در آن قضاوت کرد. رنگ قهوه ای تیره مایل به سیاه نشانه وجود آلودگی درون روغن است که در این صورت می بایست سریعا نسبت به تعویض آن اقدام نمود. عموماً کارکرد خاصی برای تعویض روغن هیدرولیک ارائه نمیشود اما بهتر است هر ۴ سال یا هر۸۰ هزار کیلومتر توسط متخصص، تمام روغن تخلیه و روغن جدید جایگزین و سیستم هواگیری شود.