تفاوت تایر نو و کهنه در صحت عملکرد کیلومتر شمار
لاستیک آخرین عضو گردنده در سیستم انتقال قدرت خودرو و ارتباط دهنده نیروی موتور به سطح زمین است. لاستیک از نظر کنترل پذیری وسیله نقلیه، همچنین آسایش سرنشینان و ایمنی خودرو جزء قطعات مهم به شمار می رود. شاخصهای کیفی زیادی برای لاستیک قابل تعریف است، که به عنوان مثال می توان به صحت میزان باد، عمق آج مناسب، قطر و فاق مناسب، عدم وجود ترک های سطحی ریز و مطابقت لاستیک با شرایط فصلی اشاره کرد.
برای عمر لاستیک نمی توان تاریخ دقیقی مشخص کرد، خودروسازانی مانند بنز و نیسان توصیه می کنند حداکثر پس از ۶ سال بدون توجه به کارکرد خودرو، لاستیکها عوض شوند اما شرکت میشلن (تولید کننده لاستیک) عمر لاستیک را ۱۰ سال عنوان کرده است. عمر لاستیک به نحوه استفاده، میزان سائیدگی، تعداد دفعات پنچری، درجه حرارت محیط، میزان رطوبت هوا، نحوه انبارداری، عدم تماس با مواد نفتی و میزان در معرض آفتاب بودن، بستگی دارد.
عموما لاستیک هایی که برای خودروهای شهری استفاده میشوند آج هایی به ارتفاع ۸ میلیمتر دارند که طبق توصیه سازندگان، زمانی که عمق آج به ۶/۱ میلیمتر برسد باید لاستیک عوض شود. زیرا دیگر توانایی تحمل نفوذ عوامل خارجی (مانند شیشه، فلزات و…) را نداشته و در سطوح بارانی و برفی نمیتواند چسبندگی لازم را داشته باشد. بدین ترتیب تفاوت قطر یک لاستیک نو و کهنه چیزی حدود ۱۳ میلیمتر است.
این عدد برای لاستیک استاندارد خودرویی مانند پژو با رینگ ۱۴ اینچ به معنی ۴ سانتیمتر کاهش محیط چرخ است. یعنی با هر ۱۰۰۰ دور گردش چرخ ۴۰ متر کمتر از حالت قبل پیش می روید. یا به بیان دیگر هر ۱۰۰ کیلومتری که نمایشگر خودرو نشان می دهد معادل ۹۸ کیلومتر پیمایش واقعی است. در نتیجه سرعتی که سرعت سنج خودرو به شما نشان می دهد بیشتر از سرعت واقعی می باشد. عکس این اتفاق برای خودروهایی که سایز لاستیک را نسبت به سایز استاندارد افزایش می دهند نیز صادق است، با افزایش قطر رینگ و یا فاق تایر، محیط چرخ افزایش یافته و سرعت خودرو از سرعت کیلومتر شمار بیشتر خواهد شد.
هر چند میزان خطای کیلومتر شمار برای تفاوت لاستیک فرسوده و نو جزئی است، اما در مورد تغییر سایز رینگ میتواند به ۱۰ کیلومتر بر ساعت نیز برسد و لازم است توسط دستگاه دیاگ کیلومتر شمار خودرو اصلاح شود.